|
Мiжсезонне
Несувымернасць
пустаты: Замкi
на сэрцах, на дзвярах. I
раздзiрае цiшy крык - |
Далакоп
Душа дапытлiвасцi - слых, Касыя промнi, як вужы, Зялеяы колер навiзны Пакуль
кашчунна далячынь *** |
Цыгарэтнага чаду
Шэра - сiнiя кудлы. Hi слаўца, нi пагляду. Змрочна, душна i нудна. Апраўданне памылак. Блытанiна эмоцый. Слiззю жоўтай, застылай Па халоднай вяроўцы Споўз засiлены месяц У вакно, нiбы ў яму... Сорак дзён, больш чым месяц Мне не снiлася мама. Холад нечых далоняў, Невядомасць i мpoi Зноў курыць да бяссоння, Зноў блукаць пa пaкоi Выслухоўваць, як шклянку Змрок варушыць пад лаўкай I, заснуўшы, наранку 3 невымоўнага плакаць *** |
Плачўсь
скрыпкi майго Сальеры. *** |
Цiха старыцца час,
Хутка старымся самi, I наноў не пачаць – Трыццаць тры за плячам i, I адведзены век Напалову пражыты, А скупы прадавец Ш часьце з мараю зблытаў Гэты сьвет на вачах Нема гiне ад стомы. Мой затоены страх Непатрэбны нiкому. Вечар зноў цiшынёй Неба рванае cкдеiў, I нiкога за мной У чарзе да надзеi Мо прыдуманы cьвет? Не рарчынены дзьверы... Недапiсаны верш - Боль няспраўджанай веры *** |
Як няпрошаныя госьцi
Надакучлiвыя днi. Неспакой- ад весялосьцi, Мiтусьня - ад цiшынi. Вецер тулiцца да плоту, Аб шкляную б'ецца бель. Разарваныя сумёты, Як холодная пасьцель. Абмарожаныя сьцены Боль хаваюць iншых дзён... Пераменны i няпэўны Гэты час-хамелеон. Адарваны ад "учора" Чорнай стужкаю начы, Я гляджу, як гiне горад. Не магу дапамагчы. Чорны вецер, як абраза, Плойма зданяў на сьцяне. Я з табою гiну разам, Белы горад, мокры сьнег. *** |
Гэты сьвет - як чужы пакой.
Звар'яцелы, нязвыклы час. Безнадзейнасьць,лixi дакор Дагрызаюць пакрыху нас. Неадступнай снуе сьцяной Беспрытульная постаць дня, I жыву я даўно-даўно, А жыцьцё не жыцьцё - гульня. За сьпiою хавае твар Мiтусьлiвы, нямы натоўп. Княства прывiдных, дзiўных мар, Дзе ня чуе мяне нiхто. |